Fiziksel aktivite ile anksiyete arasında güçlü ilişkiler vardır: Fiziksel aktivite anksiyeteyi azaltır, anksiyete bozukluklarına karşı koruma sağlar ve anksiyete bozukluklarının tedavisinde etkili bir yöntem olarak kullanılabilir.
Petzold, Bendau & Ströhle’ye (aşağıdaki referans) göre, fiziksel aktivitenin toplumdaki anksiyeteyi azaltabileceği kanıtlanmıştır. Tek bir egzersiz seansı bile akut anksiyeteyi azaltırken (Ensari et al. 2015), düzenli fiziksel aktivite anksiyolitik etki gösterir (Stubbs et al. 2017b; Rebar et al. 2015; Herring et al. 2010; Bélair et al. 2018).
Anksiyete bozukluklarında insidans ve fiziksel aktivite arasındaki ilişkiye dair henüz az sayıda prospektif çalışma bulunmaktadır. Have et al. (2011), fiziksel olarak aktif bireylerde anksiyete bozukluklarının insidansının, hareketsiz bireylere kıyasla %44 oranında daha düşük olduğunu bulmuştur. Ströhle et al. (2007) tarafından yapılan uzunlamasına bir çalışmada, fiziksel olarak aktif bireylerde bu riskin %48 oranında azaldığı tespit edilmiştir.
Petzold et al., fiziksel aktivitenin anksiyete bozukluklarının tedavisindeki etkinliğine dair çeşitli çalışmalara yer vermektedir. Lindenberger et al. (2017), diş hekimi fobisi olan bireylerde "30 dakikalık orta yoğunlukta koşu bandı egzersizinin, sonraki diş hekimi ziyaretinde anksiyeteyi anlamlı ölçüde azalttığını" göstermektedir. Panik bozukluğu olan bireylerde bilişsel davranışçı terapi ile kombine edilen birkaç haftalık dayanıklılık antrenmanı, "tedavi etkinliğinde belirgin bir artışa" işaret etmektedir (Gaudlitz et al. 2015). Stonerock et al. (2015), fiziksel aktivitenin psikoterapi ve farmakoterapi kadar etkili olabileceğini belirtmekte, ancak fiziksel aktivitenin etkinliğini daha güvenilir bir şekilde değerlendirebilmek için ek çalışmalara ihtiyaç olduğunu vurgulamaktadır.
Anksiyete bozukluğu olan bireyler, psikiyatrik rahatsızlığı olmayan bireylere kıyasla ve diğer psikiyatrik rahatsızlıklara sahip bireylere kıyasla belirgin şekilde daha az fiziksel olarak aktiftir. Fiziksel aktivite ve anksiyete tepkisi benzer fizyolojik süreçleri tetikler (nabız artışı, terleme, kas gerginliği). Anksiyete bozukluğu olan bireyler, bu değişiklikleri bir anksiyete atağının başlangıcı olarak yorumlamaya eğilimlidir. Bunun sonucunda, fiziksel aktiviteden korkar ve fiziksel aktiviteden kaçınırlar ("egzersiz anksiyetesi", Mason et al. 2019). Petzold et al.'ye göre fiziksel aktiviteye karşı duyulan bu korku klinik açıdan önemlidir. Bir yandan fiziksel aktivitenin tedavi yöntemi olarak kullanılmasını zorlaştırırken, diğer yandan "karşılaşma ve maruziyet terapisi için umut verici bir başlangıç noktası" sunmaktadır.
Kaynak:Petzold, M. B., Bendau, A. & Ströhle, A. (2020). Körperliche Aktivität in der Prävention und Behandlung von Angsterkrankungen. Psychotherapeut, 65, 135-142. https://doi.org/10.1007/s00278-020-00414-0
